Gdy dojdzie do większej awarii leciwych instalacji bądź sieci wodociągowo-kanalizacyjnych, albo gdy sytuacje awaryjne się powtarzają, właściciele lub zarządcy (budynku, terenu, sieci) powinni podjąć decyzję o wymianie całości lub części instalacji oraz zaplanować odpowiedni proces inwestycyjny. Proces ten należy zacząć od wykonania niezależnej ekspertyzy, która pozwoli m.in. na:
Następnie należy przeprowadzić inwentaryzację instalacji oraz zlecić wykonanie nowego projektu, który powinien być podstawą do wyłonienia dostawcy materiałów i wykonawcy przyszłych robót.
Decyzja o renowacji
Powyższy proces inwestycyjny ma zastosowanie w normalnych warunkach eksploatacji przewodów, gdy można zaplanować wymianę uszkodzonych elementów, jednakże są sytuacje, gdy nie jest to możliwe. Czasem – na skutek awarii – działania są podejmowane pod presją czasu, czasem zarządcy borykają się z brakiem funduszy, albo też nie ma możliwości wymiany przewodów bez uszkodzeń konstrukcyjnych. Wówczas skuteczną metodą przywracania pierwotnej sprawności technicznej przewodów może być rewitalizacja istniejącej struktury z wykorzystaniem dostępnych technik, które można podzielić na dwie grupy:
Niezależnie od wybranej metody renowacji zawsze wymagana jest konsultacja z inwestorem i projektantem w zakresie sprawdzenia przepustowości przewodów po wykonaniu prac.
W dalszej części artykułu w PI 11-12/2014 można przeczytać o poszczególnych metodach naprawczych rurociągów, rewitalizacji przewodów w budynku, wstępnych badaniach typu i ocenie zgodności, a także kontroli przewodów po renowacji.