Drewno posiada doskonałe własności termoizolacyjne. Ściany w domu drewnianym mogą być cieńsze, niż murowanym ocieplonym. Dzięki temu możemy uzyskać większą powierzchnie użytkową domu, zachowując powierzchnię zabudowy – co ma znaczenie np. przy wznoszeniu budynku o pow. obrysu do 70m2 (nie wymaga on pozwolenia na budowę). Przy odpowiedniej obróbce (heblowanie z 4 stron oraz odpowiednia impregnacja) drewno budowlane jest bardzo trwałe, odporne na wilgoć i szkodniki.
Domy prefabrykowane oraz domy modułowe to 2 trendy w nowoczesnym budownictwie. Technologie te są podobne, jednak często mylone ze sobą. Domy prefabrykowane zestawiane są na placu budowy z wyprodukowanych wcześniej w fabryce elementów – ścian nośnych i działowych oraz stropów. Natomiast modułowe - z powstałych fabryce „klocków”, czyli modułów albo segmentów. Obydwie technologie oferują znacznie krótszy czas budowy domu, w porównaniu z metodami tradycyjnymi. W przypadku domu modułowego są nawet zaledwie 2 dni, natomiast prefabrykowanego od kilku dni do kilku tygodni – zależnie od wybranej technologii oraz złożoności projektu. Dom murowany może zaś powstawać w ciągu kilkunastu miesięcy.
Technologia tradycyjna.
Do wykonanego fundamentu za pomocą kotew przytwierdza się szkielet wykonany z belek drewnianych. Po wzniesienie szkieletu wykonuje się izolację oraz konstrukcję dachu. Następnie konstrukcję drewnianą wypełnia się wełną mineralną. W dalszej kolejności maja miejsce: wykonanie pokrycia dachowego, montaż drzwi i okien oraz docieplenie budynku wraz z otynkowaniem. Potem montaż instalacji i prace wykończeniowe. Budowa domu tą metodą trwa od 4 do 6 miesięcy. Można ją znacznie skrócić dzięki wykorzystaniu prefabrykatów.
W fabryce z belek o dużym przekroju, wykonanych z drewna klasy KV (lite, łączone na mikrowczepy) lub BSH (klejone warstwowo) powstają najpierw szkielety ścian, stropów i dachów przyszłego domu. Następnie szkielety są wypełniane izolacją termiczną zewnętrzną i wewnętrzną, wykonaną z wełny mineralnej dźwiękochłonnej. W dalszej kolejności nakłada się po obu stronach płyty OSB i montuje okna oraz inne elementy. Ściany budynku moga byc pokryte potem płytami gipsowo-kartonowymi.
Technologia ta wykorzystuje drewno klejone warstwowo i krzyżowo do produkcji paneli konstrukcyjnych. Z elementów tych powstają potem ściany, stropy i dach domu. Domy wykonane w tej technologii są droższe od szkieletowych drewnianych, jednak są od nich trwalsze i stabilniejsze.
Drewno, w odróżnieniu od większości innych materiałów budowlanych, jest odnawialnym surowcem naturalnym. Produkcja drewnianych elementów konstrukcyjnych oraz prefabrykatów do budowy nie powoduje szkodliwych emisji. Przy produkcji elementów prefabrykowanych powstaje mniej odpadów. W Polsce do budowy domów wykorzystuje się najczęściej drewno z drzew iglastych, takich jak sosna i świerk oraz modrzew i jodła. Rzadziej wykorzystuje się gatunki liściaste (głównie np. na podłogi): dąb, buk, wiąz, olcha i brzoza. Wysoka izolacyjność cieplna drewna powoduje, że do ogrzewania nowoczesnych drewnianych domów szkieletowych potrzebna jest znacznie mniejsza ilość energii, niż w przypadku domów tradycyjnych. Ogrzewanie starszego, nieocieplonego domu murowanego o powierzchni 100 m2 może wymagać rocznie 20 000 kWh energii, natomiast po odpowiednim ociepleniu już 16000 kWh. Natomiast nowo wzniesiony dom standardowy potrzebuje 12 000 kWh, energooszczędny tylko 7000 kWh, zaś tzw. dom pasywny jedynie 1 500 kWh. Przekłada się to zarówno na niższe rachunki za ogrzewanie domu, jak i zmniejszenie emisji CO2 - zarówno przez kotły olejowe czy piece węglowe w domach, jak i elektrownie cieplne (ogrzewanie elektryczne).
Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradniki
Opracowanie redakcja : (T.H.)
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji portalu www.pasywny-budynek.pl