Jeżeli systematyki dokonamy na podstawie dostępnych napędów, wyłoni nam się 5 grup pojazdów, z czego 3 grupy to pojazdy, które możemy doładowywać przy użyciu stacji ładowania
Wszystko zależy od:
W przypadku korzystania z prądu przemiennego (AC) czas ładowania pojazdu elektrycznego zależy zarówno od stacji ładowania, jak i od samego pojazdu. Ładowanie prądem przemiennym odbywa się w tzw. trybie 3, co oznacza, że istnieje komunikacja między pojazdem a ładowarką; pojazd definiuje maksymalną dopuszczalną moc ładowania, która zależy od inwertera/przetwornicy zainstalowanej w pojeździe. Ze względu na ogromne różnice powyższych parametrów, ładowanie pojazdu elektrycznego może trwać od kilkunastu minut (ładowanie z tzw. ultraszybkich stacji ładowania DC, których moc do kilkaset kW) do kilkudziesięciu godzin, przy użyciu gniazdka elektrycznego mocą 2,3kW.
W przypadku ładowania prądem przemiennym AC, czas ładowania zależy od mocy ładowarki, a także od mocy inwertera/przetwornicy zamontowanej w pojeździe. Moce przetwornic wahają się od 3,7kW do 43kW, z czego przeważająca większość pojazdów posiada możliwość ładowania mocą pomiędzy 3,7kW a 11kW.
Tak potocznie nazywana jest ładowarka prądu stałego DC. Takie urządzenie komunikuje się i bezpośrednio doładowuje akumulatory trakcyjne pojazdu, z pominięciem inwertera/przetwornicy zamontowanej w pojeździe.
Stacje ładowania – bez względu czy są to stacje prądu przemiennego AC, czy stałego DC – zasilamy prądem przemiennym. Moc przyłącza jest uzależniona od wymaganej mocy zasilania stacji / grupy stacji ładowania i waha się od kilku kW (np. dla domowych/garażowych stacji naściennych AC) aż do megawatowych instalacji w przypadku hub-ów (grup/klastrów) stacji ładowania DC.
Zgodnie z rozporządzeniem unijnym, wszystkie samochody produkowane na rynek unijny muszą być wyposażone w gniazdo Type 2 (gniazdo do ładowania prądem przemiennym). Rozporządzenie nie reguluje standardu ładowania DC, więc najpopularniejszymi złączami zarówno w Polsce jak i całej UE jest CCS (którego Type 2 stanowi integralną część) oraz japoński standard CHAdeMO.
Zgodnie z Ustawą o elektromobilności, wszystkie ogólnodostępne stacje ładowania w Polsce muszą na bieżąco raportować zarówno swoją lokalizację jak i status: wolna / zajęta / uszkodzona na platformie EIPA (Ewidencja Infrastruktury Paliw Alternatywnych) prowadzoną przez Urząd Dozoru Technicznego.
Oprócz EIPA istnieje cały szereg prywatnych platform informujących o lokalizacjach i parametrach zainstalowanych stacji ładowania.
Ponadto, większość CPO (Charging Point Operator) posiada własną aplikację w ramach której udostępnia mapę z lokalizacjami własnej infrastruktury.
Ładowarka pokładowa ładuje akumulatory trakcyjne pojazdu ale sama musi również zostać zasilona. W tym celu konieczne jest zastosowanie zewnętrznej stacji ładowania prądu przemiennego lub użycie ładowarki ‘gniazdkowej’ podłączanej do standardowego, jednofazowego gniazdka elektrycznego (takiego, jakie używamy do podłączenia odkurzacza, suszarki do włosów czy doładowania telefonu).
Ładowanie samochodu ładowarką ‘gniazdkową’ - będącą zazwyczaj na wyposażeniu pojazdu – nie jest jednak rekomendowanym sposobem do codziennego użytku. Powodów jest kilka, m.in. niska moc ładowania (max. 3,7kW), brak komunikacji z tego typu urządzeniem, ryzyko uszkodzenia instalacji domowej. Warto zwrócić uwagę na fakt, że nasze domowe gniazdka elektryczne nie są zaprojektowane z myślą o kilkudziesięcio-godzinnym obciążeniu mocą 3,7kW.
Dedykowane ładowarki domowe mają również tę przewagę nad publicznymi punktami ładowania, że są zawsze i tylko do naszej dyspozycji. Nie ma ryzyka, że po przybyciu na stację ładowania okaże się, że dostępny terminal jest zepsuty lub jest aktualnie serwisowany.