Co tak naprawdę oznacza ta nazwa? Sprawa ta nurtuje szczególnie osoby mające zamiar przystąpić do budowy własnego domu.
„Dom pasywny jest budynkiem o ekstremalnie niskim zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania wnętrza (15 kWh/m2/rok), w którym komfort termiczny zapewniony jest przez pasywne źródła ciepła takie jak: zyski od mieszkańców, urządzeń elektrycznych, ciepła odzyskanego w wyniku procesu wentylacji, dogrzewanie powietrza wentylującego budynek np. rekuperacji, słońca itp.”. W takim rozumieniu budynek pasywny jest obiektem, który w swej filozofii racjonalnie i maksymalnie wykorzystuje energię i następnie bez zbędnych strat odzyskuje ją celem ponownego wykorzystania.
Według wytycznych zaproponowanych przez REHVA (Federacji Europejskich Stowarzyszeń Ogrzewnictwa, Wentylacji i Klimatyzacji) budynek tej klasy jest definiowany jako obiekt o bardzo wysokiej efektywności energetycznej, wymagający określenia energii pierwotnej. W ten sposób bardzo niskie lub nieomal zerowe zapotrzebowanie energii budynku powinno być pokryte, w znacznym stopniu, z odnawialnych źródeł energii lub ze źródeł odnawialnych wytwarzanych na miejscu.
W innym jeszcze spojrzeniu na problematykę budynek pasywny jest obiektem, który nie wymaga dostarczania energii z zewnętrznych źródeł do ogrzewania i chłodzenia i w tym znaczeniu jest to obiekt o skrajnie niskim lub zerowym zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania i chłodzenia tzw. budynek zero – energetyczny. W takim znaczeniu pasywność tego obiektu polega na niedostarczaniu energii (konwencjonalnej) z zewnątrz.
W takim ujęciu domy pasywne korzystają z technik pasywnego (biernego) ogrzewania słonecznego, co oznacza naturalne wykorzystywanie zysków słonecznych przez m.in. właściwą orientację domu względem stron świata i dużego przeszklenia południowej elewacji budynku. Techniki takie pozwalają wykorzystać promieniowanie słoneczne do oświetlania i ogrzewania pomieszczeń z użyciem okien, a także magazynowania ciepła w oświetlanych ścianach wewnętrznych. Są to więc techniki niewykorzystujące wymuszonego przepływu czynnika odbierającego ciepło, a także przemian energii cieplnej.
Dla odróżnienia czynne (aktywne) techniki pozyskiwania energii ze słońca opierają się na wykorzystaniu wymuszonego przepływu czynnika grzewczego, którym może być ciecz lub powietrze- przykładem mogą być cieczowe lub powietrzne kolektory słoneczne lub też na wykorzystaniu przemian energii- przykładem mogą być ogniwa fotowoltaiczne, w których energia promieniowania słonecznego zamienia się na elektryczność.
W budynku o skrajnie niskim zapotrzebowaniu na energię przyjęto, że całkowite zużycie energii pierwotnej do ogrzewania, chłodzenia, na potrzeby podgrzewania ciepłej wody użytkowej, zasilania urządzeń elektrycznych nie przekracza 120 kWh/m2 rocznie, a ponadto przyjmuje się jako wartość graniczną szczytowego zapotrzebowania na moc do ogrzewania domu pasywnego wartość 10 W/m2. Poniżej tej wartości zapotrzebowanie na energię do celów grzewczych przestaje być ekonomiczne.
Jak podaje literatura, zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania wzniesionych w Niemczech budynków pasywnych jest o 75% mniejsze niż w obiektach standardowych wzniesionych zgodnie z przyjętymi w tym kraju przepisami nakazującymi wznosić budynki w standardzie energooszczędnym – 70 kWh/m2 rok.
Warto do tego dodać, że w Polsce zapotrzebowanie na ciepło budynków standardowych mieści się w granicach od 90 do 120 kWh/m2/rok, a budynków energooszczędnych w granicach od 30 do 60 kWh/m2/rok. Wobec tego jasno widać jak budynki pasywne, ze swoim zapotrzebowaniem na ciepło o nieprzekraczalnej wartości 15 kWh/m2/rok przyczyniają się do ograniczenia zużycia energii.
Literatura:
[1] Wnuk R. „Budowa domu pasywnego w praktyce” , Przewodnik Budowlany 2012 str. 10-11.
Opracowanie: mgr inż. Joanna Kopica, mgr inż. Radosław Turski. A. O.
Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.