Świadectwo energetyczne – certyfikat

Świadectwo charakterystyki energetycznej, w Polsce wprowadzono na podstawie Dyrektywy 2009/91/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 w sprawie charakterystyki energetycznej budynków.

W Polskim ustawodawstwie zostało wprowadzone z dniem 1 stycznia 2009 r. Jest to efekt wdrożenia ww. Dyrektywy. Przepisy te mają na celu wypromowanie efektywności energetycznej, a ich celom przyświeca zasada, której priorytetem jest poprawa charakterystyki energetycznej budynku z uwzględnieniem zewnętrznych warunków klimatycznych i lokalnych oraz wewnętrznych wymagań klimatycznych, oraz ich opłacalności. Aktem wykonawczym jest w tym przypadku Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. ze zm. a regulują to przepisy Ustawy Prawo Budowlane z 7 lipca 1994r., ze zm. tj. z dnia 19 września 2007 r. (Dz.U. z dnia 18 października 2007).

Jeżeli chodzi o sam dokument, to świadectwo charakterystyki energetycznej może sporządzać osoba, która posiada pełną zdolność do czynności o charakterze prawnym, ukończyła co najmniej studia magisterskie lub inżynierskie na kierunkach: architektura, budownictwo, inżynieria środowiska, energetyka lub na kierunkach pokrewnych. Osoba taka nie może być karana przeciwko mieniu, wiarygodności dokumentów, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub za przestępstwa skarbowe, posiada uprawnienia budowlane albo instalacyjne lub odbyła specjalne szkolenie i złożyła egzamin z wynikiem pozytywnym przed właściwym Ministrem – obecnie Ministrem Infrastruktury.

Osoby sporządzające świadectwa charakterystyki energetycznej wpisane są do rejestru prowadzonego przez właściwy organ, jakim w tym przypadku osób, które ukończyły szkolenia lub studia podyplomowe, w zakresie sporządzania świadectw jest Ministerstwo Infrastruktury, albo jak ma to miejsce w przypadku inżynierów budownictwa – Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa lub w przypadku architektów: Izby Architektów.

Jeżeli chodzi o sam aspekt praktyczny to w przypadku świadectw charakterystyki energetycznej budynku, określa się wartość rocznego zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną EP i energię końcową EK.

Wartości te określa się w kWh/(m2 x rok). Energia pierwotna — jest to energia zawarta w pierwotnych nośnikach energii pozyskiwanych bezpośrednio z zasobów naturalnych odnawialnych i nieodnawialnych, jako wskaźnik w świadectwie jest to określenie ilość energii potrzebnej do pokrycia zapotrzebowania na ogrzanie/klimatyzację, wentylację mechaniczną oraz na pokrycie zapotrzebowania na przygotowanie ciepłej wody użytkowej.

Energia końcowa EK – określa natomiast ilość energii, którą należy dostarczyć na potrzeby ogrzewania, przygotowania ciepłej wody użytkowej, wentylacji mechanicznej, klimatyzacji, innymi słowy jest to ilość energii, którą należy zakupić na pokrycie tych potrzeb. Energia końcowa uwzględnia także straty systemu grzewczego, bo jak wiadomo, każdy system ma określoną sprawność.

Ostatnia wartość charakteryzująca świadectwo, to wartość EU – energia użytkowa, czyli ilość energii służącej zaspokojeniu potrzeb użytkownika, czyli wartość energii, którą wykorzystujemy na cele bytowo gospodarcze. Okres ważności świadectwa to 10 lat, sporządza się je dla każdego budynku, który oddany jest do użytkowania oraz dla budynku podlegającemu zbyciu lub wynajmowi. Przepis też nakazuje, aby każdy budynek użyteczności publicznej o powierzchni powyżej 1000 m2, miał umieszczone świadectwa przy głównym wejściu, jest to rodzaj promocji i wzrostu świadomości społecznej.

Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradnikiOpracowanie redakcja : (Ł.G.)

Materiał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji portalu www.pasywny-budynek.pl