Jedną z podstawowych cech pasywnego budownictwa jest bardzo niskie zużycie energii, jednak dom pasywny nie jest prostym odpowiednikiem domu energooszczędnego. Podstawowa różnica polega na tym, że dom energooszczędny to budynek, w którym roczne zapotrzebowanie na ciepło jest niższe od 70 kWh na 1 m2 powierzchni użytkowej. W przypadku domu pasywnego zapotrzebowanie na ciepło jest tak niskie, że można całkowicie zrezygnować z systemu grzewczego. Według definicji niemieckiego Passivhaus Instytut, dom pasywny to budynek, który dla zapewnienia komfortu cieplnego mieszkańców nie zużywa więcej niż 15 kWh na 1 m² powierzchni użytkowej. W praktyce oznacza to, że przez cały sezon grzewczy do ogrzania jednego metra kwadratowego mieszkania potrzeba 15 kWh, co odpowiada spaleniu 1,5 l oleju opałowego, 1,7 m3 gazu lub 2,3 kg węgla
Energooszczędność budynku charakteryzuje wskaźnik sezonowego zapotrzebowania energii wyrażony w kWh/(m2·rok) w odniesieniu do 1 m2 powierzchni o regulowanej temperaturze (lub też do m3 kubatury ogrzewanej). Na jego podstawie można ocenić, że budynek ma niską energochłonność (czyli jest energooszczędny) lub też charakteryzuje się średnią lub wysoką energochłonnością. Nie jest przyjęta uniwersalna wartość wskaźnika, poniżej której możemy mówić o budynku energooszczędnym. W różnych krajach poziom wskaźnika zapotrzebowania energii charakteryzującego budynki jako energooszczędne zależy od stanu techniki, warunków klimatycznych, zamożności i jest zmienny w miarę rozwoju techniki oraz krajowych wymagań. Budynek energooszczędny powinien zużywać o 25-50% mniej energii niż budynek spełniający wymagania aktualnych przepisów. Aktualnie w Polsce możemy mówić o budynku energooszczędnym, jeżeli wartość wskaźnika sezonowego zapotrzebowania energii na cele ogrzewania, wentylacji i przygotowania ciepłej wody jest na poziomie 50-80 kWh/m2 na rok. Natomiast wskaźnik sezonowego zapotrzebowania ciepła do ogrzewania budynku mieszkalnego spełniającego wymagania zawarte w obowiązujących przepisach to około 90-120 kWh/m2 powierzchni użytkowej na rok. Jak widać wskaźnik sezonowego zapotrzebowania energii budynku energooszczędnego jest mniejszy niż dla budynku wybudowanego zgodnie z obowiązującymi przepisami. Jako miarę jakości energetycznej budynku przyjmuje się poziom zużycia energii na ogrzewanie, przygotowanie powietrza wentylacyjnego oraz ciepłej wody użytkowej. Wymienione w dokumencie wielkości uzależnione są głównie od zastosowanych rozwiązań technicznych, dlatego są one wliczane do oceny energetycznej budynku. Ocena nie uwzględnia natomiast zużycia energii na oświetlenie oraz przez urządzenia domowe, gdyż zależy ono od preferencji i zachowań użytkowników.
Opracowanie redakcja [AJ].
Pogłębiaj swoją wiedzę, czytaj poradnikiMateriał objęty prawem autorskim. Publikacja w części lub w całości wyłącznie za zgodą redakcji.